جالب است بدانيم احتمال انتقال بيماريهايي مانند ايدز كه به دليل ترسناك بودنشان، در دندانپزشكي بسيار ما را نگران ميكنند، بسيار پايين است. به گونهاي كه ميتوان گفت انتقال آن از اين طريق تقريبا ناممكن است زيرا ويروس ايدز نميتواند بيش از چند دقيقه در محيط خارج از بدن انسان دوام بياورد.
احتمال انتقال بيماري هپاتيت نسبت به ايدز بالاتر است اما باز هم آنقدرها بالا نيست. شايعترين راه انتقال هپاتيتهاي نوع B و C در دندانپزشكي از راه خون يا بزاق خونآلود است كه ميتواند از راه وسايل دندانپزشكي آلوده به خون كه بخوبي ضدعفوني نشدهاند يا خون خشكيده روي وسايل باشد. البته اگر دندانپزشك از اصول اوليه استريليزاسيون پيروي كند، تقريبا محال است مسبب انتقال بيماريهايي مانند ايدز و هپاتيت شود زيرا ويروسهاي ايجادكننده اين بيماريها به روشهاي ضدعفوني حساسند و براي از بين بردن آنها حتي نياز به روشهاي پيچيده استريليزاسيون نيست.
يكي از شايعترين بيماريهاي قابل انتقال در دندانپزشكي بيماريهاي تنفسي هستند بويژه در صورتي كه دندانپزشك از ماسك استفاده نكند. در بسياري از اين موارد دندانپزشك در واقع خود به عنوان راه انتقال بيماري عمل ميكند و بيماري را از يك بيمار به بيمار ديگر منتقل ميكند.
اين مشكل بويژه در جراحيهاي دهاني اگر جراحي همراه با برداشت استخوان باشد، بروز پيدا ميكند. اين عفونتها معمولا بعد از چند روز پديدار ميشوند. نشانه بارز آن ايجاد تورم، قرمزي و درد و گاهي مزه يا بوي چرك در محل زخمي است كه ظاهرا رو به بهبودي بوده است.
رعايت اصول استريليزاسيون و تجويز آنتيبيوتيكهاي مناسب قبل از انجام جراحي از جمله راههاي پيشگيري است. استفاده از آنتيبيوتيك بويژه در جراحيهاي پيچيده و طولاني مدت ضرورت دارد. در صورت بروز عفونت بايد به دندانپزشك مراجعه كرد، زيرا معمولا نياز به باز كردن محل زخم و تميز كردن دقيق ناحيه است و استفاده از آنتيبيوتيك به تنهايي مفيد نيست چرا كه تنها يك عفونت حاد را به يك عفونت مزمن تبديل ميكند كه علائم كمتري دارد، اما در درازمدت خطرناكتر و پيشروندهتر است.
عفونت زخم:
بيماریهای تنفسی:
هپاتيت:
ايدز:
نظرات شما عزیزان:
ادامه مطلب